domingo, 22 de febrero de 2009

"Mira hacia delante"

El otro día volvía a casa tras un entreno de bici cuando oí este grito, "mira hacia delante!". Me giré y pude ver a un tipo que corría detrás de un niño que daba sus primeras pedaladas sobre dos ruedas. Me hizo recordar el día en que le quitaron la ruedecitas a mi querida BH de paseo. En la acera, a la puerta de casa, dí mis primeros golpes de pedal en equilibro. Puedo recordar aun la emoción los nervios y esa sensación de libertad que noté al sostenerme sobre las dos ruedas de mi querida BH. Detrás mio tembién iba un tipo corriendo, animándome, enseñándome. Ese tipo cumple hoy años así que: "FELICIDADES PAPÁ".


Por lo que hace a los entrenos de esta semana otras 11 horitas a la saca. Quería haber hecho algo más de volumen pero no ha habido tiempo para más aun que si que ha sido una semana donde he subido un peldaño la intensidad. En la piscina muy lento, pero cada día mejor de sensaciones y a igual metros menos cansancio, vamos que no gano velocidad pero creo que si consigo ser un poquito más eficaz. En la carrera a pie los primemos cambios de ritmo, que ganas tenía, igual que en la bici que entre el fartlek de ayer y las 3 horas de hoy he acabado con las patas para el arrastre. Seguimos.

12 comentarios:

David Rodriguez Roures dijo...

Felicidades a tu padre.
Creo que estas muy animado,no paras y eso es bueno,que siga ese racha,un saludo.

Edu Luque - edumac75@gmail.com dijo...

buenos entrenos crack!!!! a seguir asi!!!!!!

vice sport dijo...

Hey!

Esto de las primeras pedaladas me queda bastante cerca, aún recuerdo que con mi segunda bici (la primera no duró porque era rosa :S) mi abuelo me ajusto los V brakes para que funcionaran enseguida y tuviera una frenada MUY MUY potente... bajaba calle abajo por la acera con no mas de 6 años y me sale un perro de un portal... freno con los 2 a tope y salgo volandooo.... mi pirmer ostiazo wapo!!!

que recuerdos por dios....

robert mayoral dijo...

felicitats al pare....ara ets tu qui l'has de treure a rodar...els papers s'intercanvien...

Fran dijo...

Ferran, donali moltes felicitats de part meva al supporter, s'ho mereix pel seu aniversari... i per la gesta del nostre equip, quin regalàs li han fet. Una abraçada a tots dos. Ens veiem a Calella.

Francisco Castaño dijo...

Esa foto es del año pasado, por entonces me comentaste que saliste en la foto del maratón conmigo, jeje.

Felicidades para tu padre y ánimo con los entrenos.

Ferran Vila dijo...

Gracias David. Espero que no se rompa la racha, de momento la cosa no está mal. Saludos.

Lo mismo digo Edu. No pares.

Ja,ja,Joan, del primer piño no me acuerdo, me dí muchos. Eso sí cuando me quitaron las ruedas a mi los V brake ni se habian imaginado, ja,ja. Salut.

De part teva Robert. Tens raó l'hauri de treure a rodar, però ara mateix és mes facil convidar-lo a un bon esmorçar, ja,ja.

Sí Fran va ser un regal avançat, està super content...bé com nosatres, ja,ja. A veures si ens veim dissabte vinent i el felicites tu mateix. A seguir que ja ens queda menos per la mitja de Calella.

Exacto Francisco, es de ahora hace una año. Que gran día. Gracias por al felicitación. Espero que este año también te vaya muy bien y disfrutes mucho, ya sabes que esepro con interes la crónica. Un saludo.

Anónimo dijo...

Gracias hijo por tu felecitación cibernética, me ha hecho mucha ilusión.Aquello fueron momentos vividos que difilmente se olvidan y conforman nuesta bonita historia.Ya sabes "MIRA HACIA DELANTE". avanzas y mantines el equilibrio.

Un besote.

PD.Gracias a los colegas bloggeros que me han felicitado.

Supporter.

karli dijo...

Una mica endarrerit però felicita al Supporter!!! el regal ja li va fer el seu espanyol...lamentablement per a mi!
Tu segueix lluitant nanu, ja veus que no hi ha res imposible en el mon de l'esport!! ara que lo teu amb lo del Half es pa sukat amb oli, triunfaràs periko!!!

Ferran Vila dijo...

Ya ves papá. Y con lo que tardé en quitarme las ruedecitias y los quilómetros que me he llegado a meter todos estos años, ja,ja. Y mirar hacia delante siempre. Nos vemos el Sábado, un beso.

Gràcies Karli. A veure si dissabte us podem fer un favor que us vec una mica neguitosos, je,je. Osti tú, aqueste setmana fins hi tot jo trec pit.
Al Half conto amb tú per les verificacion i sobre tot com equip de rescat, jo com sempre no les tinc totes. Salut crack.

daniel leiva posadas dijo...

Ferran felicidades al teu pare !! un poco tarde pero el pastel aun se puede comer no?? je je. Yo tambien recuerdo ese momento ,eso nunca lo olvidare y ademas tambien fue en la acera de mi casa, recuerdo los cuadraditos de la acera como rompian mis dos ruedecitas traseras hasta que un dia Zas ,se me rompio una y andube asi solo con una trasera y la de atras je je je !!

Ferran Vila dijo...

Gracias Daniel, hombre con lo carpanta que estoy ultimamente me parece que pastel ya no queda, ja,ja. Que tiempos aquellos. Saludos campeón

Powered By Blogger